ΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΕΗ – ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΑΜΟΥΡΙΑΣ

ΤΟ ΚΟΝΑΚΙ ΤΟΥ ΜΠΕΗ – ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΑΜΟΥΡΙΑΣ

      Στον οικισμό Φλαμουριάς έχει ανακηρυχθεί από το 2003 ιστορικό διατηρητέο μνημείο, στην πλατεία Μ. Αλεξάνδρου 19Α, το Σπίτι του Μπέη. Ένα κτίριο με ιστορική πορεία και εξέλιξη απρόσμενη για το χωριό μας. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ο Φλαμουριώτης οπλαρχηγός Δεληδήμος με 65 παλικάρια του χωριού πολέμησαν ηρωικά ενάντια στους Τούρκους. Μετά το ολοκαύτωμα της Νάουσας, πολλά από τα παλικάρια της Φλαμουριάς κατέβηκαν στη νότιο Ελλάδα όπου συνέχισαν τον αγώνα, ενώ ο Εμπούτ-Λαμπούτ Πασάς για εκδίκηση κατέστρεψε ολοσχερώς τόσο τη Φλαμουριά, όσο και την Αγία Φωτεινή.
      Τότε, στο κέντρο του χωριού χτίστηκε τριώροφο σπίτι για τον νέο Μπέη του χωριού, τον Σουλεϊμάν Χατζή Χαλήλ Μπέη. Στον πρώτο όροφο υπήρχε στάβλος ενώ τον δεύτερο τον χρησιμοποιούσε ο Μπέης για γραφείο συλλογής φόρων από τους κατοίκους του χωριού (δεκάτη) και για δικαστήριο. Στον τρίτο όροφο ήταν το κονάκι του. Με σουλτανικό φιρμάνι του είχε αποδοθεί το ένα πέμπτο των δασικών εκτάσεων της Φλαμουριάς, ενώ τα τέσσερα πέμπτα ανήκαν στον εβραίο Σαούλ Μοδιάνο (γνωστό από την ομώνυμη αγορά Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη). Το 1912, με την απελευθέρωση της περιοχής, ο Μπέης αναχώρησε από το χωριό με καραβάνι αλόγων. Το 1918 οι κάτοικοι της Φλαμουριάς αγοράζουν τις δασικές εκτάσεις του χωριού από το Τουρκικό Δημόσιο και συγκεκριμένα τα τέσσερα πέμπτα του Μοδιάνο. Το ένα πέμπτο το αγόρασε το Ελληνικό Δημόσιο Το Σπίτι του Μπέη μετατράπηκε αμέσως σε ελληνικό σχολείο στο οποίο ο πρώτος δάσκαλος είχε εκπαιδευθεί σε εκκλησιαστικό σχολείο με την αλληλοδιδακτική μέθοδο. Ο πρώτος όροφος έγινε νηπιαγωγείο ενώ ο δεύτερος χωρίστηκε σε δύο αίθουσες, μία για τις τάξεις Α’, Β’ και Γ’ και μία για τις Δ’, Ε’ και ΣΤ’. Το σχολείο λειτούργησε στον ίδιο χώρο μέχρι το 1958 όταν και ολοκληρώθηκε η κατασκευή του σημερινού σχολείου. Με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού ξεκίνησε η αναπαλαίωση του μνημείου. Ανακατασκευάστηκε η οροφή, ξηλώθηκαν τα πατώματα και διαμορφώθηκε ο εξωτερικός χώρος. Δυστυχώς η οικονομική κρίση οδήγησε στη λήξη των εργασιών. Παππούδες του χωριού ήλθαν στο σχολείο και μας διηγήθηκαν τα όσα έζησαν ως μαθητές του παλιού σχολείου. Με τον τρόπο αυτό αποτέλεσαν την πιο ζωντανή μαρτυρία για τους μαθητές μας και τους ευχαριστούμε πολύ.